موضوع بسته شده است 
درس دهم- اندازه تصویر
چهارشنبه, ۱۳۹۲/۰۴/۱۲, ۱۲:۴۵ (آخرین ویرایش در این ارسال: دوشنبه, ۱۳۹۲/۰۸/۲۰ ۰۲:۵۹ ، توسط masoudfn.)
ارسال: #1
درس دهم- اندازه تصویر
از جمله مقوله های بسیار پر اهمیتی است که تقریبا در تمام پروژه های ادیت و طراحی باید مورد توجه کاربر قرار گیرد، اندازه تصویر است. تناسب اندازه با کاربردی که تصویر دارد در رابطه مستقیم است.

استفاده از یک تصویر کوچک، برای کاربردهایی که در آنها تصویر بزرگ مورد نیاز است، ممکن نیست و برعکس این امر هم صادق است زیرا استفاده از آنها نتایج نامطلوبی به همراه خواهد داشت و باعث اتلاف وقت، هزینه و انرژی خواهد شد. برای مثال، استفاده از یک عکس کوچک برای چاپ شدن روی یک بیلبورد بزرگ، باعث خواهد شد که کیفیت دیداری و در نتیجه اثر گذاری کار تا حد زیادی افت کرده و گاهی نتیجه عکس داشته باشد، و یا استفاده از یک تصویر بزرگ که پر از جزئیات ظریف است برای منظوری با نیاز به تصویر کوچک، مثلا چاپ در یک دفترچه کوچک، باعث می شود که جزئیات کار به خوبی دیده نشوند و حتی تاثیر منفی بر روی کلیت کار نیز ایجاد کند.

از این رو، به عنوان یکی از مباحث اساسی در درس فتوشاپ مقدماتی به این موضوع و مفاهیم مرتبط به آن می پردازیم.

>>>پیکسل (Pixel)
پیکسل، کوچکترین بخش یک تصویر دیجیتال است. پیکسل می تواند اندازه های مختلف و اشکال متفاوتی به خود بگیرد از خط و نقطه گرفته تا مربع و چند ضلعی. اگرچه در اکثر عکس های دیجیتال، پیکسل ها به شکل مربع (مثلا در دوربین های کنن و نیکون) و یا چند ضلعی (برخی از دوربین های فوجی فیلم) هستند. واضح است هر چه تعداد پیکسل ها در یک عکس بیشتر باشد، عکس از جزئیات بیشتری برخوردار است.

از مهمترین ویژگی های پیکسل این است که هر کدام می تواند تنها حاوی یک رنگ باشد. البته رنگ هر پیکسل می تواند خود ترکیبی از چند رنگ باشد اما پیسکلی وجود ندارد که مثلا نیمی از آن به یک رنگ و نیم دیگر به رنگ دیگر باشد.

از آنجا که امروزه در تصاویر دیجیتال با تعداد بسیار زیادی از پیکسل ها روبرو هستیم، از واحد رایج مگاپیکسل (Mega Pixel) برای شمارش کل پیکسل ها استفاده می شود. هر مگاپیکسل برابر با یک میلیون پیکسل است!



>>>رزولوشن (تفکیک، Resolution)
رزولوشن مشخص کننده اندازه پیکسل هاست. از آنجا که اندازه پیکسل های تصویری امروزه بسیار کوچک (در حد کسرهایی از میلی متر هستند)، برای سهولت درک و مقایسه، از مفهوم رزولوشن استفاده می شود که برابر است با تعداد پیکسل بر واحد طول مانند اینچ یا سانتی متر. بنابراین اگر رزولوشن عددی بالاتر داشته باشد، تعداد پیکسل ها در واحد طول بیشتر بوده یعنی پیکسل ها کوچکترند.

در عکس هایی با اندازه و شرایط یکسان، هر چه رزولوشن بالاتر باشد، تصویر از جزئیات بالاتری برخوردار است و در واقع با توجه به کوچکتر بودن اندازه پیکسل ها، می توان تصویر را بیشتر بزرگنمایی کرد بدون اینکه پیکسل ها به طور مجزا قابل رویت شوند.

عکس زیر تصویری از یک سوژه را با شرایط یکسان و رزولوشن های متفاوت نشان می دهد. البته باید توجه داشت که در عکاسی هر چه اندازه پیکسل ها کوچک تر شوند، حساسیت آنها به نور کمتر شده و امکان بروز نویز بیشتر است.
[تصویر:  01.jpg]
در حوزه دیجیتال، رزولوشن با واحدهای رایجی چون (DPI (Dot Per Inch یا نقطه بر اینچ و یا PPI (Pixel Per Inch) یا پیکسل بر اینچ نشان داده می شود، اما در استفاده از این واحدها نباید اشتباه کرد. از آنجا که در تصویر دیجیتال با پیکسل سر و کار داریم نه نقطه، بنابراین واحد مناسب PPI است، مثلا در دوربین Canon EOS1 DS Mark III، تعداد پیکسل های مفید سنسور آن ۲۱ مگاپیکسل بوده و اندازه سنسور ۲۴ در ۳۶ میلیمتر است. با چند عملیات ساده ریاضی می توان تشخیص داد که رزولوشن سنسور در این دوربین در حدود ۱۹۴۵PPI است.

از سوی دیگر، عموما چاپگرها، رنگ را به صورت نقطه ای بر روی کاغذ یا هر شی دیگر قرار می دهند، در نتیجه در مورد پرینترها و چاپ به طور عمومی، معمولا از واحد DPI استفاده می شود. بنابراین ممکن است ما تصویری با رزولوشنی برابر ۲۴۰۰PPI داشته باشیم و با کیفیت ۳۰۰DPI چاپ کنیم. این ها دو مقوله جدا هستند که یکی زرولوشن عکس و یکی زرولوشن چاپ را نشان می دهند.

با توجه به مطالبی که تا کنون گفته شد، می توان نتیجه گرفت هر چه تعداد کلی پیکسل ها در یک تصویر بیشتر باشد و ابعاد پیکسل ها کوچک تر (تصویر بزرگ تر و رزولوشن بالاتر)، عکس می تواند از جزئیات تصویری (دقت) بیشتر برخوردار باشد.

بنابراین مثلا در شرایط یکسان یک تصویر ۲۲ مگاپیکسلی با رزولوشن ۲۰۰۰PPI از نظر ثبت جزئیات، دقتی به مراتب بیشتر از یک عکس ۱۰ مگاپیکسلی با رزولوشن ۱۰۰۰PPI دارد. اما باید توجه داشت که همیشه تعداد پیکسل یا رزولوشن بالاتر به تنهایی نشانه دقت بالاتر نیست. مثلا بین دو عکس 15 مگاپیکسلی، عکسی که رزولوشن بالاتری دارد از نظر ثبت جزئیات دقیق تر است. اگر چه در این مثال، عکسی که رزولوشن پایین تری دارد، اندازه بزرگتری دارد.

به طور خلاصه، معمولا هر چه تصویر بزرگ تر و رزولوشن بالاتر باشد، دقت جزئیات تصویر بیشتر خواهد بود.

علیرغم اهمیت درک صحیح رزولوشن و مقادیر متناسب آن در کاربردهای مختلف، بعضا برداشت ها و قوائد اشتباهی در میان دست اندرکاران رواج یافته که باعث بروز اشکلات فنی شده و بسیاری از جوامع حرفه ای، از عکاسان و ادیتورها گرفته تا متصدیان چاپ و طراحان وب سایت های اینترنتی و نرم افزارها را دچار سردرگمی و اشتباه می کند. از این رو، در ادامه به رزولوشن مناسب در دو مقوله مرسوم چاپ و نمایش از طریق نمایشگرها و مانیتور اشاره می شود.



رزولوشن استاندارد برای چاپ
امروزه دستگاه های چاپگر ممکن است قابلیت چاپ با رزولوشن های بسیار بالا مانند ۳۲۰۰DPI و بالاتر را داشته باشند، اما رزولوشن مناسب در دستگاه های چاپگر ممکن است متفاوت از یکدیگر و متفاوت با حداکثر قابلیت چاپگر باشد. معمولا در دستور العمل ها و راهنماهای یک چاپگر، به رزولوشن های مناسب در آن دستگاه خاص اشاره شده که تصویر حاصل از نظر رزولوشن، برای چشم انسان مناسب است. مثلا چشم انسان در آن رزولوشن خاص، تصویر را به صورت یکدست می بیند نه به صورت تصویری پر از نقطه های رنگی و سیاه و سفید.

براساس تحقیقات آزمایشگاهی، یکی از رزولوشن های مناسب برای چاپ، حدود ۳۰۰DPI است که در اکثر غریب به اتفاق چاپگرها، فارغ از حداکثر قابلیت پرینتر، می تواند تصویری مناسب برای چشم انسان تولید کند و در واقع چشم نمی تواند نقاط تشکیل دهنده تصویر را به طور مجزا تشخیص دهد.

تعیین رزولوشن ۳۰۰DPI ریشه در صنعت چاپ دارد. در چاپ افست امروزی CMYK، حداقل از حدود ۱۳۳ خط در اینچ استفاده می شود و چشم، حاصل را به صورت یکدست می بیند. این ۱۳۳ خط برابر همان ۱۳۳DPI است، اما از آنجا که در زمان پرینت به دلایل تکنیکی، ممکن است حدود نصف اطلاعات تصویری از بین برود یا اصطلاحا ریزش کند، برای اینکه نتیجه ای حدود ۱۳۳DPIداشته باشیم، نیاز به فایل تصویری با رزولوشن دو برابر، یعنی حدود ۲۶۶DPI داریم. درصدی را هم برای داشتن انعطاف در اندازه و مسائل دیگر در نظر می گیرند و در نتیجه عدد ۳۰۰DPI عددی مناسب فرض می شود. البته همان گونه که اشاره شد، رزولوشن مناسب به عوامل متعدد فنی وابسته است و از این رو است که گاهی متصدیان با توجه به دستگاه ها و نوع چاپ، ممکن است مقادیر متفاوتی را از عکاس یا طراح درخواست کنند. مثلا رزولوشن ۲۴۰DPI در برخی از چاپ های رنگی و یا ۶۰۰DPI در برخی از تصاویر سیاه و سفید، خصوصا آنهایی که شامل طراحی با خطوط هستند، تا چشم قادر به تشخیص پیکسل ها و نقطه ها نباشد.

نکته: یکی از دلایلی که رزولوشن پایه در بسیاری از پرینترهای لیزری سیاه و سفید ۶۰۰DPI است به همین موضوع بازمی گردد.

از نکات دیگری که در این زمینه باید در نظر گرفته شود این است که رزولوشن بالاتر تا حد خاصی کیفیت چاپ بهتری ایجاد می کند اما بعد از آن حد خاص، به دلایل تکنیکی مثلا قابلیت پرینتر، کیفیت تصویر در اثر بالا بردن رزولوشن تغییر نمی کند و در واقع فقط حجم فایل ما زیادتر خواهد شد.



رزولوشن استاندارد برای مانیتورها، نمایشگرها، وب سایت ها و... (Computer Monitors و Video Projectors و Screens و...)
دانستن رزولوشن مناسب برای نمایش در نمایشگرهایی چون مانیتورها، صفحه های نمایش و غیره از چندین جنبه برای عکاسان و ادیتورها حائز اهمیت است. در ادامه به بررسی این جنبه ها می پردازیم.

- رزولوشن می تواند امری تعیین کننده در اندازه تصویر و دقت جزئیات تصویر باشد. بنابراین باید به گونه ای انتخاب شود که در زمان نمایش، عکس از اندازه و جزئیات مناسب برخوردار باشد. اندازه و کیفیت نامناسب، قطعا در ارائه و تاثیر تصویر، نقشی منفی خواهد داشت. البته این اندازه و کیفیت مناسب، با توجه به هدف استفاده از عکس ممکن است متفاوت باشد. مثلا طراحان و عکاسان حرفه ای در زمان ارائه عکس های شان به وب سایت ها، ترجیح می دهند عکس از اندازه و کیفیتی برخوردار باشد که سوء استفاده های غیر قانونی مانند کپی و چاپ آنها ممکن نباشد، اما در عین حال جزئیات مورد نظر عکاس را نمایش دهد.

- از طرف دیگر هر چه رزولوشن بالاتر برود، حجم فایل بیشتر خواهد شد، فضای بیشتری از حافظه را اشغال خواهد کرد و طبیعتا در فایل های بزرگ، عملیات از ویرایش گرفته تا دانلود، کندتر انجام خواهد شد. لذا در موارد غیر ضروری بهتر است از رزولوشن های خیلی بالا استفاده نشود.

در دهه ۱۹۸۰ میلادی، سیستم عامل ویندوز (Windows)، رزولوشن استاندارد خود را ۹۶PPI و سیستم عامل Apple/Macintosh رزولوشن استاندارد خود را برابر با ۷۲PPI قرار داد. علت این که رزولوشن ۷۲PPI توسط Apple انتخاب شد، پیروی از سیستم رسمی چاپ حروف در آن زمان بود که استانداردی برابر با ۷۲ نقطه بر اینچ داشت. طبق استاندارد انتخابی Apple، یک اینچ دقیقا حاوی ۷۲ پیکسل بود و اندازه نمایش آن در مانیتور نیز یک اینچ بود که دقیقا منطبق بر اندازه چاپ یک اینچ در سیستم رسمی چاپ حروف بود که حاوی ۷۲ نقطه بود.

اگرچه حسن سیستم ۷۲PPI، انطباق اندازه آن با استاندارد رسمی چاپ حروف بود، اما مشکلی نیز در بر داشت؛ از آنجا که اندازه استاندارد مورد استفاده در دستگاه های تایپ برابر با ۱۰ نقطه بود، Apple نیز برای نمایش حروف از این اندازه استاندارد استفاده کرد. اما هم خواندن حروف با این اندازه دشوار بود (خصوصا حروف کوچک لاتین) و هم با توجه به فاصله شخص با مانیتور، این اندازه کوچک بود و خواندن آن را تا حدی دشوار می کرد. از این رو برای حل این دو مشکل، شرکت مایکروسافت استاندارد خود را به اندازه ۱/۳ بزرگ تر قرار داد و در نتیجه رزولوشن استاندارد برابر ۹۶PPI قرار گرفت.

مشکل این روش این بود که اندازه استاندارد حروف در مانیتور، بزرگ تر از اندازه واقعی در چاپ استاندارد به نظر می رسید که بعدها با معرفی گرافیک وکتور (Vector Graphic) و نرم افزارهایی که بعدا نوشته شدند، این مشکل نیز کمرنگ شد.

زمانی این ها رزولوشن های مبنا بودند، اما آیا امروزه با وجود امکان تنظیمات متفاوت برای رزولوشن نمایش، اندازه های بسیار متنوع نمایشگرها و استانداردهای متغیر، باز باید این رزولوشن ها (۷۲PPI و ۹۶PPI) به عنوان مبنای عمل قرار گیرند؟

باید گفت خیر. در اکثر مواقع استفاده از اینها به عنوان مبنای کار مفید نخواهند بود و تصوراتی از این دست که مثلا اگر تصویری برای نمایش در مانیتور و یا وب سایت آماده می شود باید حتما رزولوشنی برابر ۷۲PPI و یک اندازه تعیین شده خاص داشته باشد تا همیشه تصویر در صفحه نمایش به طور کامل دیده شود و نیاز به بالا و یا پایین کشیدن و بزرگ و کوچک کردن صفحه نباشد و یا برای اینکه اندازه دیده شده در مانیتور با اندازه چاپ یکی باشد، در اغلب موارد اشتباهند.

برای مثال فرض کنید ما توسط سیستم عامل مثلا ویندوز، رزولوشن نمایش را ۱۰۲۴ در ۷۶۰ پیکسل تنظیم کرده ایم (یعنی مانیتور توانایی نمایش حداکثر ۱۰۲۴ پیکسل در یک بعد و ۷۶۰ پیکسل در بعدی دیگر را دارد) و عکسی با رزولوشن ۷۲PPI و اندازه ای خاص به صورت کامل در صفحه نمایش دیده می شود و صفحه را پوشانده است.

حال فرض کنید همین عکس در همان صفحه نمایش وقتی دیده شود که رزولوشن نمایش، برابر با ۸۰۰ در ۶۰۰ پیکسل تنظیم شده باشد. قطعا تصویر بزرگتر از صفحه خواهد بود زیرا مانیتور توانایی نمایش آن تعداد پیکسل را در یک زمان نخواهد داشت. در چنین حالتی برای اینکه تصویر را به طور کامل ببینیم باید صفحه را به بالا و پایین یا چپ و راست جا به جا و در اصطلاح (Scroll) کنیم. حال اگر تمام پارامترهای عکس و رزولوشن نمایش ثابت باشد اما اندازه مانیتور کوچک تر شود، باز به همان دلیل فوق نمی توانیم کل عکس را با اندازه واقعی در مانیتور ببینیم.

برای سهولت و دقت بیشتر، امروزه برای کاربردهایی که نیاز است تصویر توسط نمایشگرها دیده شود، مثلا وب سایت ها، مبنای اندازه و ابعاد تصویر، براساس تعداد پیکسل است و اندازه ها توسط طراحان به گونه ای متناسب انتخاب می شوند. مثلا اندازه متوسط مانیتورها و رزولوشن رایج مورد توجه قرار می گیرد. برای مثال در برخی از سایت های نمایش عکس، از عکاس خواسته می شود که ابعاد عکس شان حداکثر ۸۰۰ پیکسل باشد. همان طور که مشاهده می شود در این حالت اصلا رزولوشن عکس شما مبنای عمل قرار نمی گیرد و در بسیاری از نمایشگرها عکس شما به صورت کامل دیده می شود، فارغ از اینکه عکس چه رزولوشنی داشته باشد.

البته این بداین معنی نیست که هیچ توجهی به عوامل دیگر مثلا رزولوشن نداشته باشیم. مثلا زمانی که قرار است تصویر با ویدئو پروژکتور پخش شود. گاهی ویدئو پروژکتورها رزولوشن نمایشی کمتری نسبت به مانیتورها دارند، در نتیجه در زمان تنظیم اندازه عکس با توجه به این مسئله، می توان از رزولوشن پایین تری استفاده کرد که حجم فایل تصویر نیز پایین تر خواهد بود.

به طور خلاصه، برای تنظیم اندازه مناسب عکس جهت نمایش از طریق نمایشگرها، اعم از صفحه مانیتور، پروژکتورها و... بهتر است در وهله اول، به اندازه ابعاد عکس با واحد پیکسل توجه داشت.

[تصویر:  arelsar4.1.png]
Arel Architects group
ارسال یک ایمیل به این کاربر یافتن تمامی ارسال‌های این کاربر
موضوع بسته شده است 




کاربرانِ درحال بازدید از این موضوع:
1 مهمان

بازگشت به بالابازگشت به محتوا